Ouderschap kan intens zijn.
Liefdevol, ontroerend, rauw – en soms overweldigend.
Je botst op woede, onmacht, vermoeidheid.
Op patronen waarvan je dacht
dat je ze al lang achter je had gelaten.
Je wéét zoveel.
En toch verlies je jezelf in het moment.
Je wil er zijn voor je kind. Eerlijk, gegrond, zacht.
En je voelt: dit vraagt iets van míj.
Niet nog een tip. Niet het volgende opvoedboek.
Maar iemand die met zachtheid met je meekijkt.
Naar binnen. Naar wat jou belemmert – én wat jou draagt.
